زيــــر گــــــــنبد كـــــبود |
يكي بود يكــــــــــي نبود |
|
صبح تا شب ميون كوچه |
مملي بود و يه جـــــوجه |
|
با سر و دم حـــــــــنايي |
يه جوجه ي پرطـــــــلايي |
|
تنبل ته كــــلاس بــــود |
مملي كه كم حواس بود |
|
زنگ حساب يا هندسه |
تو كلاس و توي مدرسه |
|
فكر بازي تــوي كوچه بود |
مملي به فكر جوجه بود |
انگار كه هوش و حواس نداشـــــت |
كاري به كار كـــــلاس نداشت |
|
همـــــــــــــه از دســـــتش ناراضي |
هـــــميشه بــه فـــــكر بــــازي |
|
خـــــلاصه همـــــــه مي گفتن |
||
معلوم نيست حواسش به كجاست |
مملي چه قدر سر به هواست |
|
خلاصه |
||
مثــــــــل ديـــــــــروز و پــــــريـــــروز |
اون روز هــــــم مثـــــل هر روز |
|
مــــــــثل همـــــيشـــه ديــر رسيد |
دويد و دويد و هـــــــي دويـــد |
|
هي دور خــــــودش مي چرخـــــيد |
با ترس و لـــــــررز و تـــــــرديد |
نگاهي به ســــــر تا پــــاش كرد |
آقـــــــــــاي ناظم صداش كرد |
|
دكمه ي لـــــــــباست كجاست ؟ |
مملي حواســـــــــت كجات ؟ |
|
آقا اجازه .. كـــــــــنده شـــد |
||
نكنه كــــــه باز خـــــواب موندي ؟ |
باز هم كه از صف جا موندي |
|
آقا اجــــــــازه … ببخشـــين! |
||
چــــــرا در كــــــــيفت بـــــــازه ؟ |
باز كه ناخــــــــن هات درازه |
|
آقا اجازه … مـــــــی بنديم ! |
||
دفـــــــعه آخـــــــــرت بشــــه ؟ |
قول مي دي تكــــــــر نشه |
|
آقا اجازه …قول مـــي ديم ! |
||
دور خـــودش مــــــي چرخـــيد |
مملي هـــــــنوز با تــــــرديد |
|
مي دوني كلاست كجاست ؟ |
مملي حواســـــت كجاست |
|
آقا اجازه … مــــــي دونيم ! |